Meester Sjors en juf Miek

School is begonnen. Het was even puzzelen om uit te vinden wie waarmee beginnen moest maar op maandag 13 augustus zitten er drie kinderen om 9.00 uur (een half uur later dan gepland), ieder aan een eigen tafel te werken. Voor de kinderen is het best fijn, hoewel ze het nooit zullen toegeven, weer een taak op de dag te hebben anders dan alleen de verplichte corvee diensten. Jan gaat op de ochtenden dat er school is met Imme de kant op, op zoek naar strandjes, speeltuin, park of supermarkt. Er daalt dan een bijna serene rust neer over het schip. Heerlijk om tijdens de pauze in alle rust met Sjors koffie te kunnen drinken. Voor Imme is het ook fijn om even alle aandacht voor zichzelf te hebben en de dingen in zijn eigen tempo te kunnen ontdekken. Dol fijn Wow !!! We zien dolfijnen maar nu echt. Niet op afstand of eentje die snel wegschiet, maar soms wel vijftien tegelijk. Ze zwemmen voor en naast de boeg van de Hartbeat om zich door het opgestuwde water van de boeg mee te laten voeren. Een overweldigend gezicht. Ogenschijnlijk moeiteloos schieten ze door het water, zwemmen voor de boeg uit, springen en laten zich weer meenemen. Het water is zo helder dat je ze ook onderwater kan volgen en als je goed luistert, wat niet eenvoudig is door de vreugdekreten die vooral Elske maakt, hoor je ze piepen. We ankeren in een beeldschone baai bij Corme. Het heeft een echt “blue lagoon” strand inclusief mini lagune met warm water waar Imme maar ook de grotere kinderen heerlijk kunnen poedelen. Het is een enerverende ochtend, De wind is gedraaid en toegenomen tot 8 bfd, de swell valt nog mee maar het zal niet lang duren of we klotsen hier de baai uit. Noodgedwongen lichten we het anker en willen koers zetten naar Laxe; de overkant van de baai. Dit gaat niet zonder slag of stoot, we zitten met het anker verstrikt in een van de vele vissersboeien. Het broodmes biedt uitkomst. Verder verliest Elske haar derde tand in vier weken. Ze is nu echt kleuter af. Het woord fietsenrek dekt de lading allang niet meer, het is meer een parkeergarage geworden. De jongens plagen haar hartstochtelijk door haar gatenbekkie te noemen maar wie het laatst lacht, lacht het best want gelukkig weet de tandenfee ook haar weg naar de Hartbeat te vinden en wordt Elske haar portemonnee goed gespekt. De storm houdt aan en we liggen twee dagen verwaaid. Op donderdag 16 augustus verlaten we tot onze grote vreugde de ankerbaai van Laxe. Na twee nachten gederfde nachtrust door storm en oorverdovend lawaai van het plaatselijke dorpsfeest, wat ongelogen tot half zes ’s ochtends doorging, zijn we erg toe aan een stabiele steiger in een suffe marina. Die krijgen we in Portosin en de marina is niet eens suf, er is namelijk een tennisbaan.