Bij binnenkomst in Ceuta klinkt de karakterestieke toeter van de Roxanne. De kinderen veren enthousiast op. Vrienden in de haven! Zij blijken hier al een kleine week te liggen en kunnen ons alle do's en don'ts bij de marokkaanse douane vertellen. Ceuta is nog geen Marokko maar een spaanse enclave. Met inklaren hebben we nu dus nog niets te maken. Wel als we met een auto de grens over willen. En dat willen we. Tetouan en Chefcouan schijnen zeer de moeite waard te zijn. Sjors was hier al eerder geweest en hij was zo lief en verstandig ons voor te stellen Imme met hem thuis te laten omdat je weinig begint met een tweejarige peuter en buggy in een medina of soek (markt).
De enige auto die te huur was was een grote witte bestelbus met in koeie letters rent a car erop geschreven. Er had net zo goed rijk en onnozel op kunnen staan. Met open ogen trapten we in alle valkuilen die de "regelaars"bij de douane voor ons hadden gezet. Mensen bieden zich aan om een douane briefje voor je te halen, dit moet vervolgens, uiteraard met zijn hulp, ingevuld worden en hier vraagt hij natuurlijk een vorstelijke vergoeding voor. Verder en heeft hij ook "good money"voor de captain nodig. Wie dit ook moge zijn. Bij de administratiepost waar de stempels voor in de paspoorten gehaald moesten worden bleken alle briefjes nep en konden we van voren af aan beginnen. Dertig euro armer en een stuk wijzer rijden we een uur later Marokko in.
In de medina van Tetouan waan je je eeuwen terug in de tijd. Je verdwaalt in een wir war van hele smalle straatjes met honderden hele kleine winkeltjes, kappers en ambachts ateliers. Allerlei geuren dringen zich aan je op. Van versgebakken koekjes tot gemalen kruiden tot de vaak wel zeer overheersende lijflucht van sommige mensen. Maar dat is nog niks vergeleken bij de soek. Dit is de markt en hier verkopen ze allerlei etenswaren. Fruit, groente kruiden en brood maar ook verse? vis, vlees en levende kippen. Al het lekvocht van het vlees en de vis verzamelt zich een goot die in het midden van de straatjes loopt. Schapenvlees en koppen, koeienpensen en halve tonijnen liggen de hele dag ongekoeld in de zon. Je kan je waarschijnlijk wel een voorstelling maken van de allesoverheersende lucht die op deze markt hangt.
Onze kinderen en ook Boaz die we hadden meegenomen, zijn de attractie van de markt. Er komen hier weinig touristen en iedereen wil de kinderen even bekijken en aanraken. Het is nooit vervelend en de mensen zijn bijzonder aardig.
18 oktober 2007
Afrika
Bij binnenkomst in Ceuta klinkt de karakterestieke toeter van de Roxanne. De kinderen veren enthousiast op. Vrienden in de haven! Zij blijken hier al een kleine week te liggen en kunnen ons alle do's en don'ts bij de marokkaanse douane vertellen. Ceuta is nog geen Marokko maar een spaanse enclave. Met inklaren hebben we nu dus nog niets te maken. Wel als we met een auto de grens over willen. En dat willen we. Tetouan en Chefcouan schijnen zeer de moeite waard te zijn. Sjors was hier al eerder geweest en hij was zo lief en verstandig ons voor te stellen Imme met hem thuis te laten omdat je weinig begint met een tweejarige peuter en buggy in een medina of soek (markt).
De enige auto die te huur was was een grote witte bestelbus met in koeie letters rent a car erop geschreven. Er had net zo goed rijk en onnozel op kunnen staan. Met open ogen trapten we in alle valkuilen die de "regelaars"bij de douane voor ons hadden gezet. Mensen bieden zich aan om een douane briefje voor je te halen, dit moet vervolgens, uiteraard met zijn hulp, ingevuld worden en hier vraagt hij natuurlijk een vorstelijke vergoeding voor. Verder en heeft hij ook "good money"voor de captain nodig. Wie dit ook moge zijn. Bij de administratiepost waar de stempels voor in de paspoorten gehaald moesten worden bleken alle briefjes nep en konden we van voren af aan beginnen. Dertig euro armer en een stuk wijzer rijden we een uur later Marokko in.
In de medina van Tetouan waan je je eeuwen terug in de tijd. Je verdwaalt in een wir war van hele smalle straatjes met honderden hele kleine winkeltjes, kappers en ambachts ateliers. Allerlei geuren dringen zich aan je op. Van versgebakken koekjes tot gemalen kruiden tot de vaak wel zeer overheersende lijflucht van sommige mensen. Maar dat is nog niks vergeleken bij de soek. Dit is de markt en hier verkopen ze allerlei etenswaren. Fruit, groente kruiden en brood maar ook verse? vis, vlees en levende kippen. Al het lekvocht van het vlees en de vis verzamelt zich een goot die in het midden van de straatjes loopt. Schapenvlees en koppen, koeienpensen en halve tonijnen liggen de hele dag ongekoeld in de zon. Je kan je waarschijnlijk wel een voorstelling maken van de allesoverheersende lucht die op deze markt hangt.
Onze kinderen en ook Boaz die we hadden meegenomen, zijn de attractie van de markt. Er komen hier weinig touristen en iedereen wil de kinderen even bekijken en aanraken. Het is nooit vervelend en de mensen zijn bijzonder aardig.
De enige auto die te huur was was een grote witte bestelbus met in koeie letters rent a car erop geschreven. Er had net zo goed rijk en onnozel op kunnen staan. Met open ogen trapten we in alle valkuilen die de "regelaars"bij de douane voor ons hadden gezet. Mensen bieden zich aan om een douane briefje voor je te halen, dit moet vervolgens, uiteraard met zijn hulp, ingevuld worden en hier vraagt hij natuurlijk een vorstelijke vergoeding voor. Verder en heeft hij ook "good money"voor de captain nodig. Wie dit ook moge zijn. Bij de administratiepost waar de stempels voor in de paspoorten gehaald moesten worden bleken alle briefjes nep en konden we van voren af aan beginnen. Dertig euro armer en een stuk wijzer rijden we een uur later Marokko in.
In de medina van Tetouan waan je je eeuwen terug in de tijd. Je verdwaalt in een wir war van hele smalle straatjes met honderden hele kleine winkeltjes, kappers en ambachts ateliers. Allerlei geuren dringen zich aan je op. Van versgebakken koekjes tot gemalen kruiden tot de vaak wel zeer overheersende lijflucht van sommige mensen. Maar dat is nog niks vergeleken bij de soek. Dit is de markt en hier verkopen ze allerlei etenswaren. Fruit, groente kruiden en brood maar ook verse? vis, vlees en levende kippen. Al het lekvocht van het vlees en de vis verzamelt zich een goot die in het midden van de straatjes loopt. Schapenvlees en koppen, koeienpensen en halve tonijnen liggen de hele dag ongekoeld in de zon. Je kan je waarschijnlijk wel een voorstelling maken van de allesoverheersende lucht die op deze markt hangt.
Onze kinderen en ook Boaz die we hadden meegenomen, zijn de attractie van de markt. Er komen hier weinig touristen en iedereen wil de kinderen even bekijken en aanraken. Het is nooit vervelend en de mensen zijn bijzonder aardig.
Wegpiraat
Het wordt er niet veiliger op op straat. Maakte Imme eerst met zijn buggy de omgeving onveilig nu heeft hij een nieuw speeltje waardoor geen kuit veilig is. Een step. Niet een gewone huis tuin en keuken step maar de baby uitvoering van die van de jongens. Dat hij op die van zijn grote broers lijkt maakt de step voor Imme extra aantrekkelijk. Het was een verjaardagscadeau van opa en oma en na veel oefenen heeft Imme geleerd er oerend hard op te rijden. De stuur vaardigeden blijven echter wat achter en dat gecombineerd met een bloedstollende snelheid vormt nu juist het probleem. Gelukkig maakt Imme zijn komst luid kenbaar door eerst hard OLA te roepen, dit geeft mensen de kans op tijd weg te springen. Als een botsing toch onvermijdelijk blijkt lost Imme het zelf op door heel charmant te kijken en dan soiii te zeggen (dit betekent sorry). Hij is waarschijnlijk de enige die het voor elkaar krijgt om eerst iemand omver te rijden en dan toch nog een vertederde blik op te wekken.
vis met hazenlip
Vissen heeft Robin zijn interesse gewekt. Hij houdt niet echt van vissen maar meer van het gepruts eromheen. Loodje aan de draad, haakje erbij, dobber wisselen enzovoort. Het molentje aan de hengel is helemaal fijn. Zeker als het stuk gaat want dan kan hij de molen repareren en eigenlijk is dat veel leuker dan vissen. Het wachten tot ze bijten vindt hij maar saai. Maar dat toch liever dan echt beet hebben. Er zwemt hier in elke haven veel vis dus is er een gerede kans op vangst. Groot was de schrik dus ook toen Robin een harder van 50 cm aan de haak had. Voor een overvolle kade hield Robin met ontzet gezicht de hengel met daaraan bungelend zijn slachtoffer omhoog. Iedereen bedankte voor de eer om het dier uit zijn lijden te verlossen dus stapte ik naar voren. Toen ik het slijmerige beest vastpakte floepte hij weg waardoor de haak uit zijn lip schoot. Ik ben bang dat er nu een harder met een hazenlip rondzwemt.
Gibraltar
Een van de meest bijzondere dagen die we hebben meegemaakt was dinsdag 25 september. We vertrokken uit Barbate met Gibraltar als bestemming. Toen we de baai uitvoeren en onze koers voorlegden zei Jan tegen mij dat ik een navigatiefout had gemaakt want we zouden op het strand van Spanje varen. Ik verzekerde Jan ervan dat het toch echt de juiste koers was. Wat we ons niet realiseerden was dat we al zo dicht bij Afrika waren en wat wij dachten dat de Spaanse kust was bleek de Afrikaanse te zijn. Door de hoge bergen en het heldere weer kon je heel ver kijken. Het was een heel bijzondere ervaring tussen twee continenten door te varen die zo dicht tegen elkaar aanliggen en zo verschillend zijn. Het prachtige weer, een kobalt blauwe zee, dolfijnen, later nog een maanvis (ik was er zeker van dat het een haai was), een wrak snorkelduik en als uitsmijter een bbq aan dek terwijl we voor anker lagen, maakten het een dag om nooit te vergeten.
Gibraltar zelf was veel leuker dan verwacht. Het toeristische centrum moet je mijden maar in de oude stad hangt een bijzondere sfeer je merkt heel goed dat je vlak bij Afrika zit. Allemaal kleine winkeltjes waar ze heel veel van een ding verkopen. De mensen op straat zijn een mix van Engelsen, Spanjaarden, Arabieren en orthodoxe Joden. De kinderen keken hun ogen uit. Natuurlijk hebben we ook de obligate apen, grotten en tunnels bekeken.
Zaterdag 29 september beleven we onze volgende cultuurschok, we gaan naar Puerto Banus. Vanaf het water zag het er nog gezellig en knus uit maar eenmaal afgemeerd bleek in wat voor heksenketel we waren beland. Ferrari's masserati-s en bently's strijden om de meeste aandacht. Op de kade paraderen look alikes van Paris Hilton compleet met chiwawa in Burberry jasje. Best grappig om een keer gezien te hebben maar niet om lang te blijven.
De reden voor ons bezoek aan deze kant van de Middelandsezee is mijn afgebroken kies .Mijn kroon blijkt afgebroken en moet vervangen. Kees en Rene wonen in Malaga en hebben een adres van een goede tandarts. Zo kunnen we het nuttige met het aangename verenigen, Kees, Rene en een nichtje Anniek varen een dag met ons mee en wij gaan een paar dagen later naar hun huis in Malaga waar de kinderen gaan zwemmen en wij bbqen. Heerlijke gezellige dagen. Verder neemt Kees mij mee naar de nederlandse winkel in Torremolinos voor de aanvulling van de nederlandse voorraden. Ik heb het hele dorp drooggelegd wat limonadesiroop en ontbijtkoek betreft dus kunnen we er weer even tegen. Bij de hypercor bezorgen ze aan huis, dus ook aan boord en ook daar doen we grootse inkopen. Onze volgende stop zal Marokko zijn en Jan maakt zich ernstig zorgen over de wijn voorraad en het gebrek aan wijn in Marokko. Met steekkarren komen ze 's middags de kade op om de boodschappen te bezorgen. Een wonder hoe alles weer zijn plek aan boord krijgt.
Bevoorraad en gekroond verlaten we op dinsdag 9 october de spaanse kust en zetten koers naar Marokko.
Gibraltar zelf was veel leuker dan verwacht. Het toeristische centrum moet je mijden maar in de oude stad hangt een bijzondere sfeer je merkt heel goed dat je vlak bij Afrika zit. Allemaal kleine winkeltjes waar ze heel veel van een ding verkopen. De mensen op straat zijn een mix van Engelsen, Spanjaarden, Arabieren en orthodoxe Joden. De kinderen keken hun ogen uit. Natuurlijk hebben we ook de obligate apen, grotten en tunnels bekeken.
Zaterdag 29 september beleven we onze volgende cultuurschok, we gaan naar Puerto Banus. Vanaf het water zag het er nog gezellig en knus uit maar eenmaal afgemeerd bleek in wat voor heksenketel we waren beland. Ferrari's masserati-s en bently's strijden om de meeste aandacht. Op de kade paraderen look alikes van Paris Hilton compleet met chiwawa in Burberry jasje. Best grappig om een keer gezien te hebben maar niet om lang te blijven.
De reden voor ons bezoek aan deze kant van de Middelandsezee is mijn afgebroken kies .Mijn kroon blijkt afgebroken en moet vervangen. Kees en Rene wonen in Malaga en hebben een adres van een goede tandarts. Zo kunnen we het nuttige met het aangename verenigen, Kees, Rene en een nichtje Anniek varen een dag met ons mee en wij gaan een paar dagen later naar hun huis in Malaga waar de kinderen gaan zwemmen en wij bbqen. Heerlijke gezellige dagen. Verder neemt Kees mij mee naar de nederlandse winkel in Torremolinos voor de aanvulling van de nederlandse voorraden. Ik heb het hele dorp drooggelegd wat limonadesiroop en ontbijtkoek betreft dus kunnen we er weer even tegen. Bij de hypercor bezorgen ze aan huis, dus ook aan boord en ook daar doen we grootse inkopen. Onze volgende stop zal Marokko zijn en Jan maakt zich ernstig zorgen over de wijn voorraad en het gebrek aan wijn in Marokko. Met steekkarren komen ze 's middags de kade op om de boodschappen te bezorgen. Een wonder hoe alles weer zijn plek aan boord krijgt.
Bevoorraad en gekroond verlaten we op dinsdag 9 october de spaanse kust en zetten koers naar Marokko.
Abonneren op:
Posts (Atom)
