He he de update II

Na een paar maanden radiostilte dan nu he he de update II.
Nadat Anke en Poop in Guadeloupe van boord gingen kwamen mijn ouders op zaterdag 8 maart in Antigua aan boord. Heerlijk voor ons en en met name voor de kinderen om een stukje dierbaar thuis dichtbij te hebben. Elske viel in de prijzen omdat ze op haar verjaardag opa en oma, Boaz en familie, Marije en Michiel van de Pegasus en de bemanning van de Regina op haar feestje kon uitnodigen. De programmawensen van Elske waren duidelijk, 's morgens koffie met taart en cadeautjes, hierna schat zoeken op het strand en als avondmaal, pasta met roze vis, witte saus en broccoli. Het was een dag met een gouden randje en ondanks kapotte oven wist ik een enigzins verbrande maar wel lekkere taart bovendeks te krijgen.









Na een heerlijke twee weken gaan mijn ouders weer naar Nederland en nemen Pieter zoals afgesproken met zich mee. Pieter begon last van heimwee te krijgen en daarnaast was hij onzeker over zijn school resultaten. Het idee dat hij zou blijven zitten kon ik maar moeilijk uit zijn hoofd praten. Toen we de kinderen twee jaar geleden van onze plannen vertelden hebben we ze beloofd dat als ze onzeker over iets waren of zich ergens zorgen over zouden maken we dan naar en oplossing zouden zoeken. Deze belofte lossen we nu in door Pieter naar huis te laten gaan. Dit was best moeilijk. Stel dat hij het in Nederland leuker zou vinden dan aan boord. Houden van is ook los kunnen laten maar dit is de praktijk niet altijd even makkelijk.
Gelukkig bleken al deze zorgen ongegrond. Pieter heeft een wereldtijd in Nederland met Paas sixes, tennis tournooi en vele logeerpartijen met Stijn maar is ook heel blij om na twee en een halve week weer aan boord te komen. Als ik de grote KLM boeing met Pieter aan boord op Princess Juliana airport van St. Maarten zie landen krijg ik een brok in mijn keel; ons kuiken is terug.
Ook zijn school resultaten waren prima dus ook dat is een zorg die van het lijstje geschrapt kan worden.
Ondertussen hebben wij onszelf op twee weken vakantie getrakteerd. We liggen bijna een week voor anker op Green Island waar Jan en Robin zich bekwamen in het kite surfen. Lang niet zo eenvoudig als het eruitziet. Na drie dagen les lukt het Robin om zich door de kite op het board door het water te laten trekken. Jan moet nog even verder oefenen.







We ontmoeten twee Amerikaanse families die samen op een enorm motorjacht rondvaren. Zij doen dit m.b.v. vijf bemanningsleden. We krijgen een uitnodiging om 's avonds een borrel aan boord te komen drinken. We kijken onze ogen uit. Bij het dinghy platform is een soort garage waar alle duikapperatuur keurig en overzichtelijk is opgeborgen, alle duikbrillen hangen aan speciale haakjes, duikpakken hangen op hangertjes aan een rek en alle kinderspeeltjes zijn gecategoriseerd opgeborgen in grote dozen. In de salon waan je je in een enorm luxe appartement; hoog polig tapijt, grote plofbanken en kunst aan de muur. Op het tweede dek zijn de jet ski's en surf boards opgeborgen en op het bovenste dek is een grote chill ruimte met grote kussens en zitzakken. Jammer dat Pieter er niet bij is want hij had dit alles wel zeer kunnen waarderen.
Na green Island gaan we naar Barbuda. Een heerlijke zeiltocht van 30 mijl, de wind is drie kwart achter en we zeilen er in minder dan drie uur heen. Barbuda is prachtig. Ten eerste zijn we bijna de enige in de baai en er zijn oneindig lange zandstranden. Het zand lijkt op champagne kleurig poedersuiker en is bezaaid met schelpen. De totale afwezigheid van touristische ontwikkeling is opvallend.



Het volgende eiland wat we bezoeken is St. Barts, een groter contrast met Barbuda is niet mogelijk. We vallen midden in de Bucket zeilrace en alle schepen die groot duur en mooi zijn , zijn hier aanwezig. Gustavia, de hoofdstad van St. Barts, is een winkel paradijs met Hermes Cartier en Dior langs de kade en er is niets wat hier niet te koop is. St. Barts is een Franse overzeese kolonie wat betekent dat ze naast lekker brood ook een breed wijnassortiment in de supermarkt hebben. Jan ziet zijn kans schoon, koopt eerst een paar flesjes om te proeven om vervolgens het schip af te toppen.



Onze volgende stop wordt St. Maarten, hier komen Pieter en Sjors aan boord maar ook Mendy, Heleen en Barbera; het wordt dus een volle bak. Het waait inmiddels nog harder dan normaal en we begrijpen van de Roxanne dat vanwege de harde wind de brug naar de lagune niet draait. We besluiten naar de noordkant van St. Maarten te varen omdat je daar ook jachthavens hebt. Met windkracht acht van opzij spuiten we naar St. Maarten, Hartbeat gedraagt zich uitstekend. We zijn dan ook zeer conservatief getuigd met drie riffen in het grootzeil en de high aspect.

Als we bij anse Marcel aankomen blijkt dat we door de hoge golven te diep steken om de haven in te lopen. Ankeren in de baai is onmogelijk omdat er een fikse branding staat. De havenmeester raadt ons aan het een baai verderop te proberen. Ook hier lig je niet bepaald rustig maar morgen zien we wel weer verder. Na een doorwaakte nacht lichten we bij het krieken van de dag het anker en gaan als Joseph en Maria op zoek naar een geschikte plaats voor de nacht. In de baai van Marigot is de golfslag is veel minder maar het waait nog wel verschrikkelijk. Het loeien van de wind door de stagen en tegen de biminitop klinkt unheimisch, het lijkt wel of we opstijgen. Als we met de dinghy naar de kant willen komen we doorweekt aan. Na wat kletsen van Jan blijkt er gelukkig plaats in de herberg te zijn en na een uur liggen we heerlijk, rustig afgemeerd aan een solide steiger in Fort Louis marina.

Pieter, Sjors, Mendy Heleen en Barbera komen aan boord en Heleen schrijft een verslag.

Meer foto's zijn te zien als je op een van de foto's klikt!!